De schaliegas-hype doorgeprikt

Het bedrijf Cuadrilla wil onderzoek doen naar de winning van schaliegas onder Luttelgeest en Marknesse in de Noordoostpolder. Dat past in het idee dat schaliegas de toekomst heeft, een idee dat overgewaaid is uit de Verenigde Staten en Canada. Maar in die landen is de schaliegas-hype recent doorgeprikt.

Drill Baby Drill
“Aardgas is een belangrijke energiebron, maar de industrie en de regering overdrijven wat schaliegas kan betekenen. Schaliegas is ingewikkeld te winnen, heeft een laag rendement en is niet milieuvriendelijker dan kolen”, stelt David Hughes in zijn nieuwe rapport “Drill Baby Drill”.

Fracking
Hughes is een Canadese geoloog met een lange staat van dienst in de kolen- en oliesector. Jaren maakte hij deel uit van de top van de Canadese Geologische Dienst. Omdat hij toegang heeft tot de data, heeft hij een analyse gemaakt van 65.000 winningsputten van olie en gas via “fracking”. Het gaat hier om diep gelegen fossiele brandstoffen die niet via de bekende wijze gewonnen kunnen worden. Dit zogeheten onconventionele olie en gas is opgesloten in ondoordringbaar gesteente en moet ondergronds gebroken worden om enige doorlaatbaarheid te forceren, de “fracking”.

Eerst boort men verticaal een put tot in de diepe ondergrond en op de vereiste diepte een horizontaal gat van maximaal zeven kilometer lengte. In dit gat worden onder hoge druk grote hoeveelheden water met chemische toevoegingen en tonnen speciaal zand geperst. Daardoor breekt de ondergrond en komen olie en gas (schaliegas), beschikbaar.

Vraagtekens bij schaliegasrevolutie
In de Verenigde Staten is de gaswinning via fracking spectaculair gegroeid. Tussen 2005 en 2011 steeg de productie van schaliegas met een factor vijf. Schaliegas levert 40 procent van de Amerikaanse gasproductie. De regering en de industrie noemen dit vol trots de schaliegasrevolutie.

Hughes zet daar grote vraagtekens bij. De schaliegasproductie heeft in 2012 een plafond bereikt. Winning van schaliegas vanuit het ondergrondse horizontale boorgat kan tot ongeveer 100 meter vanaf het boorgat. In het eerste jaar van de productie wordt 50% tot 60% van het schaliegas gewonnen. Na vier jaar stopt de winning. Bij de nu gangbare winning wordt 70% van het gas uit de grond gehaald, terwijl dat bij schaliegas 10% is.

Productietop schaliegas al bereikt
Hughes laat zien dat 80% van het schaliegas van de VS uit vijf velden komt. Bij de twee grootste, Haynesville en Barnett, daalt de productie. Haynesville heeft in vijf jaar de productietop bereikt. Andere velden kunnen die daling nog maar net compenseren.

Om dit productieniveau in stand te houden, zijn er volgens Hughes alleen al voor het schaliegas jaarlijks 7000 nieuwe boorputten nodig en dat is praktisch onmogelijk. En 7000 boorputten kosten 42 miljard dollar, terwijl vorig jaar de waarde van het geproduceerde schaliegas 32 miljard dollar was.

Schaliegas veroorzaakt net zoveel CO2 als kolen
Hughes ontmaskert tevens het groene imago van schaliegas. De energiebedrijven argumenteren dat een kolencentrale per kilowattuur (kWh) twee keer zoveel CO2 uitstoot als een gascentrale. Maar volgens Hughes geldt dat niet voor elektriciteit uit schaliegas. De winning vergt hoge druk, waterpompen, chemicaliën en speciaal zand. Die moeten allemaal gemaakt worden en kosten energie. Voor de winning van schaliegas is meer energie nodig dan voor het conventionele aardgas. Daarnaast leert de ervaring uit de Verenigde Staten dat er lekkages van methaan voorkomen en dat dit gas deels wordt afgefakkeld. Methaan is echter een 25 keer sterker broeikasgas dan CO2. Deze factoren tezamen doen het broeikasvoordeel van schaliegas ten opzichte van kolen teniet bij de huidige bedrijfsvoering.

Auteur: Herman Damveld

Herman Damveld woont in Groningen en is zelfstandig onderzoeker en publicist over energie. Vanaf 1976 houdt hij zich bezig met plannen voor ondergrondse opslag van kernafval. Hij heeft daar veel over gepubliceerd. In 1996 kwam hij ook rapporten tegen over ondergrondse opslag van CO2 en ziet veel overeenkomsten tussen hoe de overheden omgaan met kernafval en met CO2. De zonnepanelen van Damveld maken meer stroom dan hij gebruikt en hij is dus stroomproducent.

2 gedachten over “De schaliegas-hype doorgeprikt”

  1. Een CE rapport over schaliegas stelt dat dit mogelijk beter voor het klimaat is dan het huidige gas uit Rusland met de vele lakkages en waarvan we steeds meer afhankelijk zijn.

  2. Herman heeft gelijk er zijn ondergrondse ma schaluwgas in bio nucleair gas en eindigt in Groningen heb ik ondervonden met AC ma het wordt gekweel door natuur afval van alles ma toch met zuurstof verbonden Greets Roy assink AC

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.