Tweede gasrevolutie geen remedie tegen aardbevingen

Maak groen gas met behulp van duurzaam opgewekte elektriciteit en rioolslib, groen gas dat niet concurreert met de voedselindustrie en via het bestaande gasnet naar de afnemers gestuurd wordt. Het huidige aardgas kan dan in de bodem blijven. Daarvoor pleit het rapport “Duurzaam op weg naar een tweede gasrevolutie” dat is opgesteld door een Denktank van de Groninger Bodem Beweging (GBB). Nadere bestudering leert echter dat de komende jaren de aardgaswinning en de aardbevingen gewoon door zullen gaan.

De GBB is opgericht als antwoord op de vele aardbevingen in Groningen door de winning van aardgas door de NAM. Sinds een zware beving van augustus 2012 heeft de NAM 10.700 schademeldingen binnengekregen.
Om de regering – die in januari een plan voor de aardgaswinning vaststelt – voor te zijn heeft de GBB een eigen plan gemaakt: bovengrondse productie van groen gas dat geschikt is voor levering aan het bestaande net, samen met zon- en windenergie. Zon- en windenergie geven soms een piekbelasting op het net. In die pieken wordt groen gas gemaakt. “Zo wordt overbelasting van het net voorkomen en kan de groei van zonne- en windenergie ongehinderd doorgaan”, staat in het rapport, terwijl het bestaande aardgasnet een belangrijke rol blijft vervullen in de transitie naar duurzame energie.

De Denktank, bestaande uit Groninger deskundigen van de Rijksuniversiteit Groningen, de Hanzehogeschool en de Gasunie, vertrouwt daarbij volledig op twee nieuwe productieprocessen, hoewel die “voor zover bekend veilig” en “sommige afgerond” zijn. Kortom de Denktank zet in op nog niet volwaardig bewezen technologie. Als het optimisme van de Denktank niet uitkomt, zijn de plannen niet meer dan gebakken lucht.
Het zogeheten Sabatierproces maakt gebruik van energie van zon en wind die men niet aan het net kwijt kan, om waterstof te maken uit water. Dit waterstof reageert vervolgens met CO2 om er groen gas van te maken. Het zo geproduceerde gas kan in het gasnetwerk worden ingevoerd en er komt minder CO2 in de lucht. Groningen moet dan wel meer duurzame energie produceren. Dat kan door het asbest op vele daken van boerderijen in de provincie Groningen te verwijderen en er zonnepanelen voor in de plaats te installeren.

De tweede technologie is een verbeterde groengasinstallatie, die gas maakt uit rioolslib en biologisch afval. Dit kan met behulp van biologische enzymen die zelf hoge druk opbouwen via een Friese wereldwijd gepatenteerde uitvinding, waarvoor een prototype in ontwikkeling is. Of de technologie ook grootschalig uitvoerbaar is, is derhalve nog niet bewezen. De installatie geeft volgens de Denktank 90% groen gas en 10% CO2.
Volgens de Denktank is een verschuiving naar een nieuwe economie mogelijk en nodig. Nu wordt gas gewonnen en verbrand voor de opwekking van elektriciteit (Gas to Power, G2P). In de nabije toekomst gaat het om de productie van schone elektriciteit als middel om schoon gas te maken (Power to Gas, P2G). “Als ons die verschuiving lukt, dan blijft de hele infrastructuur van Nederland bruikbaar in de nieuwe economie en kunnen Groningen en Nederland gasprovincie en gasland blijven”, concludeert de Denktank en pleit ervoor “dat de ‘tweede gasrevolutie’ van start gaat in Groningen.” Dat klinkt mooi, maar hoe is het in de praktijk?

Voordat de nieuwe technologie waar de Denktank op vertrouwt toegepast zal worden in heel Groningen, moet de technologie eerst uitontwikkeld worden en moeten er installaties gebouwd worden: dan zijn we zo een aantal jaren verder. Stel dat het zo ver is. Alle rioolslib uit de provincie Groningen geeft dan 15 miljoen m3 groen gas. Ter vergelijking: uit het Groninger gasveld wordt nu jaarlijks 47,2 miljard m3 gewonnen, 3000 keer zoveel als uit het Groninger rioolslib. Als de tweede gasrevolutie begint gaat het eerst om weinig groen gas. De komende jaren zal het groene gas dus nauwelijks invloed kunnen hebben op de omvang van de aardgaswinning. Het plan van de Denktank, waar de GBB blij mee is, zal het aantal en de zwaarte van de aardbevingen als gevolg van de aardgaswinning dan ook niet verhinderen. Maar hierover zwijgen de Denktank en de GBB.

Auteur: Herman Damveld

Herman Damveld woont in Groningen en is zelfstandig onderzoeker en publicist over energie. Vanaf 1976 houdt hij zich bezig met plannen voor ondergrondse opslag van kernafval. Hij heeft daar veel over gepubliceerd. In 1996 kwam hij ook rapporten tegen over ondergrondse opslag van CO2 en ziet veel overeenkomsten tussen hoe de overheden omgaan met kernafval en met CO2. De zonnepanelen van Damveld maken meer stroom dan hij gebruikt en hij is dus stroomproducent.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.