Gespreksronde aardgas strijdig vrije meningsuiting

De gesprekken over aardgas aan de zogeheten dialoogtafel zijn strijdig met de vrijheid van meningsuiting. Dat leert een brief van de Natuur en Milieufederatie Groningen (NMG) ons.

Op 10 maart is de eerste bijenkomst van de dialoogtafel onder leiding van Wallage (PvdA en Kamminga (VVD). Siegbert van der Velde, de directeur van de NMG, doet daaraan mee. Ter voorbereiding van die bijeenkomst heeft de NMG op 13 februari jl. een overleg gehouden met de aangesloten plaatselijke of regionale organisaties.
Volgens de NMG is de dialoogtafel “besluitvormend. Aan de tafel zitten (maximaal 15) vertegenwoordigers van verschillende belangen. Zij moeten unaniem beslissingen nemen.”

Dat er besluiten worden genomen waar al die 15 mensen mee instemmen, is op zich prima. Maar de besluitvorming heeft ook gevolgen voor de organisaties die meedoen, stelt de NMG: “Het komen tot unanieme besluiten is een kwestie van compromissen sluiten. Deelnemers aan de dialoogtafel worden geacht de genomen besluiten te verdedigen naar hun achterban, ook wanneer zij hier niet volledig achter staan. De vertegenwoordigers en hun achterban nemen niet publiekelijk afstand van de genomen besluiten.”
Als Van der Velde namens de NMG een compromis sluit waar bijvoorbeeld Milieudefensie Z-O Groningen, de Groningse Energiekoepel en Grunneger Power het niet mee eens zijn, moeten deze organisaties hun mond erover houden. Nu is het zo dat, om maar een voorbeeld te noemen, Grunneger Power een coöperatieve vereniging is, waar de leden zelf de beslissers zijn. Een compromis van Van der Velde heeft daarom als gevolg dat alle leden van Grunneger Power het zwijgen op wordt gelegd als ze het niet eens zijn met Van der Velde.

Maar het gaat nog verder. Wallage en Kamminga vragen aan de NMG “een aantoonbaar mandaat van haar achterban over te kunnen leggen.” Dit betekent dat de NMG “alle aangesloten organisaties vertegenwoordigen, tenzij ze aangeven NIET door de NMG vertegenwoordigd te willen worden.” En Van der Velde merkt ook nog op: “Als het nodig is dat de aangesloten organisaties zich schriftelijk vastleggen op vertegenwoordiging en spelregels van de dialoogtafel, zal na deze datum (10 maart, H.D.) een verklaring ter ondertekening worden rondgestuurd.
Kortom, Van der Velde vraagt nogal wat van de brede achterban. Een grote groep mensen moet de mond houden als men het ergens niet mee eens is of zelfs een schriftelijke verklaring ondertekenen. Dat vind ik een aantasting van de vrijheid van meningsuiting.

Deze gang van zaken is bovendien strijdig met waar het om gaat. Volgens de MFG is het “hoofddoel van de dialoogtafel het herstellen van vertrouwen tussen enerzijds de inwoners van Noordoost-Groningen en anderzijds de overheid en de NAM. “ Maar dat vertrouwen herstel je niet door de achterban een zwijgplicht op te leggen, dat voedt juist het wantrouwen. Vertrouwen is iets wat uit de mensen zelf moet komen, niet iets dat je via de plicht om je mond te houden kunt bereiken. Dat de NMG hierin meegaat begrijp ik niet. Ook wil Van der Velde dat de vergaderingen van de dialoogtafel besloten zijn. De inwoners van Groningen kunnen zo niet te weten komen op welke manier besluiten worden genomen.

Wallage en Kamminga verwijzen graag naar de dialoogtafel bij Schiphol. Hierover zei het Tweede Kamerlid voor Groenlinks, Liesbeth van Tongeren, onlangs: “Heel goed dat bestuurders en NAM nu eindelijk gaan overleggen met de inwoners van Groningen. Mensen moeten zonder eisen vooraf kunnen deelnemen, ook als zij de gaskraan dicht willen. Bij de dialoog-tafel rond Schiphol zag je hoe bewonersgroepen tegen over elkaar kwamen te staan omdat er eisen waren aan deelname; verdeel en heers kan niet de bedoeling zijn”. En dit verdeel en heers is nu juist wat Wallage en Kamminga willen en waar ook de NMG aan meedoet.

Auteur: Herman Damveld

Herman Damveld woont in Groningen en is zelfstandig onderzoeker en publicist over energie. Vanaf 1976 houdt hij zich bezig met plannen voor ondergrondse opslag van kernafval. Hij heeft daar veel over gepubliceerd. In 1996 kwam hij ook rapporten tegen over ondergrondse opslag van CO2 en ziet veel overeenkomsten tussen hoe de overheden omgaan met kernafval en met CO2. De zonnepanelen van Damveld maken meer stroom dan hij gebruikt en hij is dus stroomproducent.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.